เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร

พ่อของผม

                     ถ้าหากพูดถึง...วันพ่อ ทุกๆคนจะคิดถึงสองอย่างคือ พ่อของเราและพ่อหลวง ถ้าขึ้นชื่อคำว่าพ่อแล้ว ต้องเป็นคนที่ประเสริฐที่คอยเฝ้าเลี้ยงดูมา สิ่งที่พ่อของเราทำให้เรานั้นอาจจะพูดไม่หมด เพราะว่าท่านเลี้ยงดูเราตั้งแต่ยามเป็นเด็กคอยกล่อมเราในตอนที่เรานอน คอยซื้อข้าวหาอาหารมาให้เรากิน หาเงินมาเพื่อส่งไปเรียน และมีอีกหลายๆๆอย่างที่อาจกล่าวไม่หมด พระคุณนี้อาจจะหาไรสิ่งมาตอบแทนไม่ได้ นอกจากเราจะเป็นคนดีของสังคม และเลี้ยงดูท่านตอนแก่เฒ่า ส่วนพ่อหลวงนั้น ท่านมีลูกเป็นล้านคน ท่านต้องเลี้ยงลูกให้เป็นคนดีของสังคม อย่างเช่น การปลูกฝิ่นตามดอย ท่านทรงเห็นว่าฝิ่นเป็นสารเสพติด ท่านก็เลยมีพระราชกรณียกิจ คือให้ปลูกพืชผลไม้เมืองหนาวแทน ถึงแม้ฝิ่นอาจจะได้รายได้ดี ถึงกระนั้นผลของฝิ่นก็ยังทำให้เกิดผลร้ายตามมา จนเป็นปัญหาสังคม ท่านไม่ได้มองการไกล แต่ท่านมองเห็นถึงผลที่จะเกิดขึ้นตามมาว่าลูกของท่านจะเป็นเช่นไร ท่านไม่ได้ต้องการให้ลูกของท่าต้องมาเลี้ยงดูท่าน แต่สิ่งที่ท่านต้องการคือ อยากให้ลูกของท่านเป็นคนดีของสังคม อยากให้ช่วยพัฒนาชาติ เพราะลำตัวท่านอาจจะพัฒนาชาติไม่ได้ แต่ต้องการให้ลูกของท่านช่วยพัฒนาชาติไปด้วยกัน